കഥയില്‍ ചോദ്യമില്ലെന്ന് പറയാറില്ലേ.. ഈ കഥയിലും അങ്ങിനെയാണ് ചോദ്യമില്ല.. ഒരിക്കല്‍ ഒരു കഴുതയുടെ കാല്‍ ഉളുക്കി. കഴുതയുടെ ഉടമസ്ഥന് ധാരാളം കാറുകള്‍ ഉണ്ടായിരുന്നു. അന്ന് ഡോക്ടറുടെ അടുത്തേക്ക് കഴുതയെ കൊണ്ടുപോയത് ഫരാരി കാറിലായിരുന്നു. ഈ യാത്രയ്ക്കിടയില്‍ തന്റെ കാറൊന്ന് കഴുകണമെന്ന് അതിന്റെ ഉടമസ്ഥന് തോന്നി. അടുത്ത് കണ്ട കാര്‍വാഷ് ഷോപ്പില്‍ ചെന്നു. അവിടെ ആദ്യമായിട്ടാണ് ഫരാരി കാര്‍ വരുന്നത്. അതുകൊണ്ട് തന്നെ ജോലിക്കാരെല്ലാവരും കാറിന് ചുറ്റും കൂടി. അവര്‍ തങ്ങളുടെ അഭിപ്രായങ്ങള്‍ പരസ്പരം പറഞ്ഞു. എന്താ ഒരു ബോഡി, എന്ത് ഭംഗിയാ, എന്താ നിറം.. ഇങ്ങനെപോയി അഭിപ്രായങ്ങള്‍.. ഇതെല്ലാം കേട്ടപ്പോള്‍ കാറിനുളളില്‍ ഇരിക്കുന്ന കഴുതയ്ക്ക് സന്തോഷമായി. കഴുതയൊരു ആഹ്ലാദശബ്ദം പുറപ്പെടുവിച്ചു. അപ്പോഴാണ് ഫരാരി സ്റ്റാര്‍ട്ട് ചെയ്തത്. എന്‍ജിന്റെ താളാത്മകമായ ശബ്ദം.. ജോലിക്കാര്‍ പറഞ്ഞു. എത്ര മനോഹരമായ ശബ്ദം!.. തന്റെ ശബ്ദത്തെപ്പറ്റിയാണ് പറയുന്നത് എന്ന് വിചാരിച്ച് കഴുത കൂടുതല്‍ സന്തോഷവാനായി. ഫരാരി മൃഗാശുപത്രിയിലെത്തി. ചികിത്സകഴിഞ്ഞ് പഴയ തൊഴുത്തിലേക്ക് തന്നെ കഴുത തിരിച്ചെത്തി. അത് കഴുതയ്ക്ക് തീരെ ഇഷ്ടപ്പെട്ടില്ല. കാര്‍ കഴുകുന്ന ജോലിക്കാര്‍ക്ക് നല്ല വിവരമുണ്ട്.. ഇവിടെയാരും എന്നെ തിരിച്ചറിയുന്നുമില്ല, നല്ലത് പറയുന്നുമില്ല... കഴുത നിരാശയിലായി. ഈ കഥ നമ്മോട് പറയുന്ന ചിലതുണ്ട്.. എല്ലാവാക്കുകളും എല്ലാ ചെവിയിലും വന്നുവീഴുന്നത് ഒരുപോലെയല്ല... ഒരേ സൂചനയോടെയുമല്ല.. പറയുന്നവര്‍ക്കും കേള്‍ക്കുന്നവര്‍ക്കുമിടയില്‍ യഥാര്‍ത്ഥ അര്‍ത്ഥം ചോര്‍ന്നുപോകാനുള്ള സാധ്യതയുണ്ട്.. അതിപ്പോള്‍ അഭിനന്ദനമായാലും.. അനുശോചനമായാലും.. മുന്‍വിധികള്‍ രൂപപ്പെടുത്തുന്നതിന് മുമ്പ് മൂലകാരണങ്ങള്‍ അന്വേഷിക്കുന്നത് നല്ലതാണ്.. സന്ദര്‍ഭങ്ങള്‍ പുനഃപരിശോധിക്കുന്നതും നല്ലതാണ്.... - ശുഭദിനം.
കവിത കണ്ണന്‍